Podanie niesie, że Senio i Aschio, synowie Remusa, uciekając przed stryjem Romulusem, który godził na ich życie, schronili się w sieneńskie góry i założyli tam zamek Senio. Zabrali oni ze sobą z Rzymu święte godło rodu, wilczycę z bliźniakami, która się stała skarbem nowego miasta. Gdy obydwaj wygnańcy za szczęśliwe uratowanie składali bogom ofiarę, rzecz się szczególna zdarzyła, iż z ołtarza Apollina wznosił się dym nad miarę czarny, a z ołtarza Diany dym biały, jakby najpiękniejszy obłok. Stąd barwy miejskiego sztandaru, balzany, biała i czarna.
A Sieneńczycy tak czcili swą wilczycę i swój sztandar, że gdy w 1264 roku jakiś bluźnierczy malarz wymalował tarczę, na której lew dławił „lupę” i pysk jej pokrwawił, rząd skazał artystę na grzywnę z powodu, że śmiał wystawić godło miasta na urągowisko.
Kazimierz Chłędowski
