Do Grecji jechałem na spotkanie z krajobrazem […] wymykającym się opisowi przez samą swoją naturę. Niepodobna znaleźć miejsca, które byłoby choćby w przybliżeniu sumą, syntezą doznań wzrokowych podróżnika, niepodobna wykroić z tego splątania błękitu, gór, wody, powietrza i światła żadnego widoku i powiedzieć — to jest Grecja. Można rzec naturalnie, że tak jest zawsze z krajobrazem różnorodnym, ale tu mamy do czynienia nie tylko z bogactwem. Jednym z najmocniejszych doznań, jakie nie opuszczało mnie w Grecji, było doznanie ruchu, jakby oczy otwierały się wciąż na bolesny dramat narodzin ziemi.
Zbigniew Herbert
